Vlucht, Tijdsverschil en Road Bear, begin van onze Camperreis Westkust Amerika Juni 2014

We vertrokken donderdagochtend, 29 mei, met de taxi, die rond acht uur voorstond.
Kwart over negen waren we in Düsseldorf, dus dat ging voorspoedig, en na een kop koffie, zijn we op zoek gegaan naar de incheckbalie, van Air Berlin. Die zou om 10.20 uur opengaan, en we zijn al rond twintig voor tien, in de nog zeer korte rij gaan staan.
Dat loonde zich want op Marjons vraag of er nog raamplaatsen vrij waren, kregen we de laatste twee vrije te pakken! Daarna begon het verplichte wachten weer, want de vlucht vertrok om 13.20 uur.

De douane en de bagagecontrole verliepen daarna voorspoedig, met een kleine uitzondering!
Marjons voeten PIEPTEN !!!
En ja hoor de metalen zooltjes lieten de pieper door de controlehal klinken.
UITTREKKEN en apart op de band leggen, én zitten blijven.
Kon ik zien hoe ik alleen m'n riem weer aankreeg, de losse spullen weer in de tassen en en pasant de tassen van de band ....

Een luchthaven "Selfie"

Enfin, na een tijdje gewacht te hebben in de vertrekhal was het dan zover en konden we boarden. De reis kon echt beginnen. De Primatour was door Marjon en al genomen en de SuperPeps lagen binnen handbereik.

De Airbus van Air Berlin staat al klaar

Nadat er getaxied was en de eerste rare gewaarwordingen zich bij Marjon manifesteerden, zette de Airbus van Air Berlin, tot het opstijgen aan. Als een Porsche werd geaccellereerd, en met iedere kilometer dat de snelheid toenam verkleurde Marjon iets ....
Tijdens het opstijgen zelf hielden we het maar net droog, en duurde het toch wel een uur voordat ze zich weer enigzins hersteld voelde.

De reis verliep voorspoedig, maar wat was dat lang, m'n gekneusde stuitje begon na een paar uur zitten toch wel te protesteren en alras zag je steeds meer mensen gezichten trekken en gaan wandelen, zich uitrekken of gaan slapen. Mij lukte dat jammergenoeg niet.

Om een lang verhaal kort te maken, de landing en het aansluitend taxien was technisch geen probleem,maar dat was voor Marjon teveel, wederom hadden Primatour en Co, niets geholpen, ze werd hardstikke misselijk.

Dus toen moesten we nog door de amerikaanse douane en bagagecontrole.
Edoch wie schetste onze verbazing toen dat redelijk vlug verliep, en we zelfs zo vlug buiten stonden dat de shuttlebus van het Hilton Los Angeles, ons reeds rond half zes (Amerikaanse tijd!) bij de ingang afzette, terwijl het voor ons al bijna half drie s'nachts was, je was helemaal uit je ritme en "Kaput wie Hund"....

Shuttlebus rijdt voor ....

Toch nog wat gaan eten. En toen terug naar het hotel, waar we na een douche rond acht uur, half negen meteen zijn gaan slapen.... nou ja slapen, echt aaneengesloten lukte niet en om zes uur moesten we opstaan want de Road Bear bus zou ons rond 7 - 7.15 uur ophalen, wat gelukkig ook gebeurde. Na een rit van een dik uur waren we bij de RV-verhuurder.

Kregen daar een uitgebreide uitleg van de camper en moesten natuurlijk ook nog diverse papieren in orde maken. Toen de koffers uitgepakt en ingeruimd. Rond 11 uur konden we vertrekken.

Eerst naar een supermarkt, en dat werd een Walmart's in de buurt.
Het verkeer was erg druk en de wegen waren slechter dan het belgische wegennet, pffff wat waren er veel gaten, ribbels, spoorvorming en kuilen!

De gereden route, van Los Angeles, naar Banning

Daarnaast, steeds weer langzaamrijdende files dus opschieten was er niet bij, het was gewoon héél erg druk. Niet leuk rijden als je meteen met zo'n groot en vreemd voertuig op de weg moet, en je moet toch effe de tijd krijgen om aan de amerikaanse verkeersgebruiken, te wennen!

De nieuwe Road Bear Camper die we "meekregen", een 26 Foot Coachman

Omdat we toch vroeger waren als geplanned, zijn we tot Banning, CA gereden, en staan we nu op een KOA campsite. Op de achtergrond klinkt af en toe de toeter van een in de verte passerende trein, echt dat amerikaanse geluid!

Geparkeerde oude ami camper!